امروز عکس تنهاییم را قاب گرفتم

عکسی در ابعاد

سه در بی نهایت! 

یه جایی باید دست آدما را بکشی

نگه شون داری ..

صورتشون رو میون دستات محکم بگیری

بگی : ببین

من دوستت دارم .. نرو .. 

تاریکی را
نور
بر لب پرتگاهی
معنا میکند
که
ایمان
به عمق
پوچی
در آن
سقوط
کرده است.. 

غريبه ام و در اين شهر مست تنهايي به رغم غربت من ، شهره ام به شيدايي غريبه ام و دلم همدلي طلب دارد در اين تراكم غربت عجب تقاضائي! غريبه ام و سلامم جواب مي خواهد سلام بي جواب دلم صحنه اي تماشائي دلم گرفته خدايا تو هم غريب شدي؟ بيا رفيق دلم شو، زغربتت به درآيي دلم شكسته تر از شيشه هاي شهر شماست اگر چه نيست شعر من اما ، چه بند زيبايي خداي جمله غريبان ، رفيق شبهايم همين كه فكر من هستي چه غم ز تنهائي

تو
به من نگاه میکنی
و مانند آنست
که مرا نمی بینی
من شفافم
مثل شیشه
و تو همیشه
آنسوی وجود مرا می بینی
من در خود می پیچم
تا بشکنم
شیشه شکسته
دیگر شفاف نیست
شاید
با من شکسته
نگاهت به
من
بخورد
و بدانی
هستم.. 

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی...
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
... آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...
لحظه ها عریانند....
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز....
سهراب سپهري

آینه ها دروغ نمی گویند...
ما خیلی زودتر از تقویم ها کهنه می شویم! 

هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش شوخی نکن

“حرمت ها شکسته میشود”

هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن

“تبدیل به وظیفه میشود” 

شاید میان این همه "نامردی" باید شیطان را بستایم
که"دروغ" نگفت ،
جهنم را بجان خرید
اما "تظاهر" به دوست داشتن "آدم" نکرد...!

دعـــا میکردمـــ...

زکــــاتــ این عشــــق اشــــک نـــبـــاشـــد....

زکـــات کــــه هیـــچ.. کـــــفـــــاره اش اشــک شــــد.. 

من زندگی را دوست دارم

 ولی از زندگی دوباره می ترسم

 ولی از کشیش ها می ترسم

 ولی از پاسبان ها می ترسم

 ولی از زن ها می ترسم

 ولی از آینه می ترسم

 ولی از زبانم می ترسم

دلم گرفته
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه ی نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز مرا ازهجوم خالی اطراف نمی رهاند
و فکر می کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد.
(سهراب سپهری) 

نازنینـــــــــم... دل من جـــــــــاده که نیست هر از گاهی که تنها مانـــــــــدی... در فکر عبـــــــــورش باشـــــــی 

امشب کسی به سیب دلم ناخنک زده..
بر زخم های کهنه دلم نمک زده است ..
قصدم گلایه نیست ، خودت جای من ، ببین..
ما را فقط نه دوست ، نه دشمن ، فلک زده است..
امروز هم گذشت و دلت مهمان نشد..
بر سفره ای که نان دعایش کپک زده است...
هر شب من ، آن غریبه که باور نمی کند...
نامرد روز گار ، به او هم کلک زده است..
دارد به باد می سپرد این پیام را ...
سیب دلم برای تو ای دوست ، لک زده است.. 

" انسان بودن " خود ، نهایت بزرگی است .

می توان ساده بود ولی انسان بود
به همین سادگی ...

تلفظ تابوت برای من گاهی سخت تر است تا بلند کردن آن!
تابـــــــــــــوت قبریست که خواسته یا نا خواسته درون قبر دیگری میگذارند...
وآن وقت است که مرگ چند لایه پیدا میکند...
راستی از دفن من که برگشتی چه میکنی؟
آن زمان که فرشته مرگ درکنار سکوت تلخم...
با رطوبت زمین
چای سبز درست میکنـــــــــد !!! 

اینجا صداے پـا زیاد مے شنوم...

امّا هیچکدام "تو" نیستے...!

"دلـــــــم" ...

خوش کردهـ خودش را بـه این فکر ،

که شاید

"پابرهنه" بیایے ...!! 

زندگی کن و لبخند بزن ...
نه به خاطر خودت!!!
بلکه به خاطر آنهایی که با لبخندت زندگی می کنند 

سرخ شد آینه از هرم نگاه من و تو
کاش فریاد زند معنی آه من و تو

مگر این آینه ها لب به سخن بگشایند
که پر از رنگ سکوت است نگاه من و تو

لبت این‌گونه مخور تا نخوری جان مرا
چشم‌هایی نگران‌ند به راه من و تو

در تماشای تو اندیشه من مغلوب است
بهتر از عشق کسی نیست پناه من و تو

آه اگر زلف تو در قسمت ما حلقه شود
نرسد هیچ سپاهی به سپاه من و تو

هنر عاشقی امروز پسند همه نیست
که محبت شده این‌گونه گناه من و تو 

.چيزه زيادي نمي خواهم.....
فقط کمي گوش دهي.......
اندکي درک کني.....
و با دلم اين جمله بگويي.....
آرام باش..... من کنارتم...... 

کاش دنیا

یکبار هم که شده

بازیش را به ما می باخت

مگر چه لذتی دارد

این بردهای تکراری برایش؟!... 

بعضی‌‌ها آنقدر فقیرند، که تنها دارایی شان پول است! 

اگـه کـمی
شــــعــــور
تـــــواضـــع
و خوش رویی داشته باشیم؛
اون وقتِ مبینیم که چقدر خوشبختیم 

هوا گرفته بود باران ميباريد كودكي آهسته گفت: خدايا گريه نكن درست ميشه..